فولاد قابل عملیات حرارتی
فولاد های قابل عملیات حرارتی، فولادهایی هستند که بدلیل دارا بودن گستره وسیعی از خواص مکانیکی به ویژه مواقعی که استحکام دینامیکی و چقرمگی لازم است مورد استفاده واقع می شوند. فولاد قابل عملیات حرارتی بسته به نوع کاربردشان حاوی عناصر آلیاژی از جمله کروم، نیکل، مولیبدن و منگنز می باشند. انجام عملیات حرارتی بر روی فولاد قابل عملیات حرارتی خواص مکانیکی آنها را بصورت قابل توجهی افزایش می دهد.فولادهای بسیاری قابل عملیات حرارتی هستند از جمله : فولاد Mo40 ، فولاد زنگ نزن آستنیتی ، فولاد ck60 ، فولاد فنر و …
فولادهای عملیات حرارتی پذیر برای ساخت قطعاتی استفاده میشوند که تحت بارگذاری های شدید کششی، خمشی و پیچشی قرار میگیرند. فولادهای عملیات حرارتی پذیر غیرآلیاژی نظیر IASC1221 و IASC1191 برای ساخت قطعاتی باسطح مقطع کم و استحکام پایین بکار میرود درحالیکه فولادهای عملیات حرارتی پذیر آلیاژی (حاوی عناصر آلیاژی کرم،نیکل،مولیبدن ویا وانادیم) نظیر IASC6580 یا IASC7225 برای ساخت قطعاتی با سطح مقطع بزرگ استفاده میشوند که معمولاً تحت بارگذاری شدید قرار میگیرند. استحکام کششی فولاد قابل عملیات حرارتی پس از سختکاری و تمپر تاحدود 1300 N/mm2 قابل افزایش است.