فولاد زنگ نزن آستنیتی
فولاد زنگ نزن آستنیتی بزرگترین خانوادهی فولادهای زنگ نزن است که دو سوم محصولات فولاد زنگ نزن به این گروه اختصاص دارد. این گروه ریزساختار آستنیتی دارند، ساختار کریستالی آن مکعب مرکز پر fcc است. در ترکیب شیمیایی این آلیاژ عناصری نظیر نیکل و یا منگنز و نیتروژن وجود دارند. این عناصر پایدار کنندهی فاز آستنیت هستند و باعث میشوند تا فاز آستنیت در محدودهی دمایی وسیعتری پایدار باشد. فولاد زنگ نزن آستنیتی تا زمانی که در تمام دماها ریز ساختار یکسانی داشته باشد، قابلیت سختی پذیری به وسیلهی عملیات حرارتی ندارد.
استحکام تسلیم خانواده فولاد زنگ نزن آستنیتی کم و در حدود ۲۰۰ الی ۳۰۰ مگاپاسکال است. همین امر باعث محدود شدن کاربردشان در سازهها و قطعاتی که نیاز به تحمل نیرو دارند میشود. فولادهای زنگ نزن آستنیتی ازدیاد طول زیادی دارند که اجازه میدهد تا در فرآیندهای ساخت شکل پذیری خوبی داشته باشند. همچنین از طریق تمام روشها قابلیت جوشکاری دارند و اغلب از روش جوش قوس الکتریکی جوشکاری میشوند.
فولادهای ضد زنگ آستینی، علاوه بر غیر مغناطیسی بودن، قابل عملیات حرارتی نیز نمیباشند. اگرچه با استفاده از کارسخت میتوان سختی، استحکام و مقاومت به تنش فولاد زنگ نزن آستنیتی را افزایش داد.
انجام عملیات حرارتی آنیل بر روی فولاد در دمای ˚1045C و سپس به سرعت خنک کردن آن، فولاد را به وضعیت اصلی خود برمیگرداند؛ که منجر به از بین رفتن تجمع ناخالصیها و چکش خواری آلیاژ پس از کارسرد میشود. فولاد زنگ نزن آستنیتی بر پایه نیکل، در سری ۳۰۰ دسته بندی میشوند. رایجترین آنها گرید ۳۰۴ است که به طور معمول، حاوی ۱۸ درصد کروم و ۸ درصد نیکل میباشد.
فولادهای ضد زنگ آستنیتی، در طیف گستردهای از کاربردها استفاده میشوند، از جمله:
تزیینات داخلی خودرو
وسایل آشپزی
تجهیزات غذایی و آشامیدنی
تجهیزات صنعتی
مخازن
مخازن و لولههای ذخیره شده برای مایعات خورنده
معدن، مواد شیمیایی، کرایوژنیک، مواد غذایی و آشامیدنی و تجهیزات دارویی
کارد و چنگال
معماری
سینک ظرفشویی
پس سوزها
اَبَر گرمکنها
دستگاههای متعادل کننده
حلقههای انبساط