ورق فولاد آلیاژی
ورق فولاد آلیاژی دارای خواص مهم و متنوعی است و این محصول آلیاژی با توجه به ترکیبات موجود در فولاد می تواند دارای طیف وسیعی از خواص باشد. برخی از خواص کلیدی مرتبط با فولادهای آلیاژی شامل دوام، استحکام بالا، عملکرد خوب در شرایط سخت و مقاومت در برابر خوردگی است و البته در فرآیند تولید برای سخت شدن ورق فولاد آلیاژی حرارت خاصی نیاز است.
زیرا همه محصولات آلیاژی قابل عملیات حرارتی نیستند که نمونه هایی از آن شامل فولادهای فریتی و آستنیتی است. البته برای اینکه ورق فولاد آلیاژی به اندازه کافی سخت شود، کربن برای سخت شدن آن لازم است و به عنوان مثال، فولادهایی مانند فولادهای مارتنزیتی را می توان تا میزان کربن نسبتاً بالای خود سخت کرد.
برای فولادهای آلیاژی که محتوای کربن کافی برای سخت شدن دارند، دمای مورد نیاز برای سخت شدن فولاد آلیاژی معمولاً بین 760-1300 درجه سانتیگراد است که بستگی به محتوای کربن دارد و درست مانند سایر انواع فولاد آلیاژی، سخت شدن ورق آن شامل گرمایش کنترل شده در دماهای بحرانی و به دنبال آن یک مرحله خنک کننده کنترل شده است.
ورق فولاد آلیاژی نوعی محصول فلزی است که برای بهتر شدن کیفیت آن عناصر آلیاژی غیر از کربن به آن اضافه شده است و برخی از مواد افزودنی رایج به فولاد آلیاژی شامل کروم، کبالت، کلمبیوم، مولیبدن، منگنز، نیکل، تیتانیوم، تنگستن، سیلیکون و وانادیم می شود.
همچنین ورق فولاد آلیاژی به دلیل خواص ارتقا یافته خود در مقایسه با فولاد کربن ساده مانند مقاومت در برابر خوردگی، سختی، استحکام، مقاومت در برابر سایش و چقرمگی شناخته می شوند و می توان عیار و ترکیب دقیق آن را با نیازهای برنامه تنظیم کرد. در واقع تولید ورق فولاد آلیاژی بر اساس آهن است که علاوه بر کربن، حاوی یک یا چند عنصر به طور عمد اضافه شده است.
عناصر آلیاژی به فولاد اضافه می شوند تا کیفیت یک یا چند ویژگی بالا ببرند. این عناصر معمولاً 1-50 درصد وزنی ترکیب فلز را تشکیل می دهند و روش های متفاوتی برای تولید انواع مختلف این محصولات وجود دارد. ورق فولاد آلیاژی را می توان بر اساس عناصر اصلی آن یا بر اساس درصد تمام عناصر آلیاژی که فولاد حاوی آنها است، دسته بندی کرد و این در حالی است که فولاد کم آلیاژ کمتر از 8 درصد دارد.
در تولید ورق فولاد آلیاژی با توجه به خواص مورد نظر ماده، می تواند دارای طیف گسترده و مقادیر متغیری از عناصر آلیاژی باشد و هر یک از این عناصر برای افزایش برخی خواص فولاد مانند سختی یا مقاومت در برابر خوردگی اضافه می شود.
سایر عناصر کمتر رایجی که ممکن است اضافه شوند که شامل آلومینیوم، کبالت، مس، سرب، قلع، تیتانیوم و زیرکونیوم است. همچنین میزان کربن ورق فولاد آلیاژی با توجه به نوع فولاد آن در نظر گرفته می شود که باید توجه داشته باشید که بیشتر فولادها دارای محتوای کربن زیر 0.35 درصد وزنی کربن هستند. فولاد کم کربن که برای کاربردهای جوشکاری طراحی شده است، به عنوان مثال، دارای محتوای کربن زیر 0.25 درصد وزنی است و اغلب، محتوای کربن زیر 0.15 درصد وزنی است. با این حال، فولادهای ابزار نوعی فولاد آلیاژی با محتوای کربن بالا، معمولا بین 0.7 تا 1.5 هستند.
برای اینکه در مورد تولید ورق فولاد آلیاژی بیشتر بدانیم باید به این نکته توجه داشته باشیم که فولاد آلیاژی این ورق ها از ذوب آلیاژهای پایه در یک کوره الکتریکی در دمای بیش از 1600 درجه سانتیگراد به مدت 8-12 ساعت ساخته می شود و سپس در دمای بیش از 500 درجه سانتیگراد آنیل می شود تا خواص شیمیایی و فیزیکی را تغییر داده و ناخالصی ها را حذف کند که دوباره فرآیند آنیل و رسوب زدایی تا زمانی که فولاد ذوب شود تکرار می شود. در پایان نیز فولاد ذوب شده با توجه به ابعاد مورد نیاز برای ورق شدن و یا شکل دادن آن به فرم نهایی ریخته گری می شود.
با توجه به این مراحل کاربرد ورق فولاد آلیاژی بسیار گسترده است و به نوع فولاد آن بستگی دارد. برخی از ورق های آلیاژی برای تولید لوله ها، به ویژه آنهایی که برای مصارف مرتبط با انرژی استفاده می شوند، استفاده می شوند. در حالی که بقیه در تولید ظروف مقاوم در برابر خوردگی و قطعات گرمایشی تجهیزات آشپزخانه استفاده می شوند.
ورق فولاد آلیاژی همچنین برای تولید خودرو سازی و لوازم خانگی بزرگ مانند ماشین لباسشویی و یخچال ها کاربرد دارد و بسیار پر مصرف است. ورق فولاد های آلیاژی به دلیل استحکام بالا، ماشین کاری و مقرون به صرفه بودن در بخش های مختلف صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین آن را می توان در کشتی ها، خطوط لوله، مخازن تحت فشار، سکوهای حفاری نفت، وسایل نقلیه نظامی و تجهیزات ساختمانی یافت.
البته در نظر داشته باشید که تولید و کاربرد ورق فولاد آلیاژی به دلیل شکل خاص آن ممکن است در شرایطی بسیار چالش برانگیز و پر هزینه باشد که با توجه به بازدهی کیفیت آن می توان هزینه ها را نادیده گرفت.